http://cyprusactionnetwork.org/coming_to_new_yorkbizonal_bicommunal_federation
For Immediate Release: November 10, 2010
The political scene over Cyprus is warming up once again and the recent despicable (London Times 8 November 2010) article
http://cyprusactionnetwork.org/yahoo_site_admin/assets/docs/Jack_Straw_article_-_the_Times.313131110.pdf
by ex British Foreign Secretary Jack Straw in promoting the Bizonal Bicommunal Federation via “partition” threats as a “solution” aims at root to give a “moral pardon” to Turkey for its crimes and all in aid and for the sake of the Turkish accession negotiation progress. Reportedly, Mr. Christofias (the president of the Republic of Cyprus ) is due to arrive in New York this week or possibly next week for a final set of “dialogues” that may involve an even larger concession to Turkey and its agents.
The community in New York has been kept “in the dark” by the Cypriot government controlled so-called “lobby” on the battle being waged in Cyprus against the Turkish-British bizonal bicommunal federation and all it entails primarily the PROPERTY ISSUE. The London community which fortunately has at least two media outlets not controlled by the Cypriot government has invited people from Cyprus , major figures in the political and social life of Cyprus to discuss the flawed and anti-Cypriot Turkish-British bizonal bicommunal federation.
In the best interests of fair play and education the Cyprus Action Network of America ( CANA ) is distributing the articles and commentary below from major Greek-Cypriot media outlets, please distribute widely on blogs, websites and to your email lists.
The ex-foreign minister Mr. George Lillikas and Mr. Christos Clerides (lawyer) delivered speeches in the Adelphotita building in London when they said that president Christofias proposals on the PROPERTY issue equal to ethnic cleansing. Simerini page 7 of its pdf edition of 18 October 2010 (www.simerini.com). Here provided below is the full text. This was also covered by Eleftheria of London www.eleftheria.co.uk on its 21 October 2010 edition full page 8, with photos, and also Ta Nea of London in their printed edition (www.greeknews-tanea.com), www.agora-dialogue.com and other websites. Further down you will find also a few of the reactions from our community in London against Jack Straw’s article, including a press release on the issue by a Conservative Member of Parliament for Hendon north London . We also urge you to read in tomorrow’s issue of London based Eleftheria (www.eleftheria.co.uk) a wider coverage of Jack Straw’s statements with a catapulting Leader on the issue. The paper is available on the website in pdf form late Thursday of each week the latest Friday. Please do not miss to read it.
http://www.sigmalive.com/simerini/politics/reportaz/316498
Συντείνουν στο εθνικό ξεκαθάρισμα...
| 18/10/2010 | Της Φανούλας Αργυρού* Σημερινή
Σε συγκέντρωση, που διοργανώθηκε από την Ελληνική Κυπριακή Αδελφότητα Λονδίνου το βράδυ της Παρασκευής 15 Οκτωβρίου 2010, μίλησαν ο πρώην υπουργός Εξωτερικών της Κύπρου Γιώργος Λιλλήκας και ο έγκριτος νομικός Χρίστος Κληρίδης, αναπληρωτής καθηγητής της Νομικής Σχολής του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου. Προεδρεύων της εκδήλωσης, ο διακεκριμένος επιστήμονας γενετιστής Κύπρος Νικολαΐδης, ο οποίος παρουσίασε και το βιβλίο του Γιώργου Λιλλήκα «Λύση του Κυπριακού - Πραγματικότητες - Διλήμματα και Επιλογές». Το κύριο θέμα και των δύο ομιλιών ήταν οι προτάσεις για το περιουσιακό.
Ξεκινώντας την ομιλία του ο Δρ Χρίστος Κληρίδης ανέπτυξε την απόφαση του ΕΔΑΔ στη υπόθεση Δημόπουλος και κατέληξε στο συμπέρασμα έπειτα από λεπτομερή ανάλυση των προτάσεων της Τουρκίας και της ελληνοκυπριακής πλευράς για το περιουσιακό, ότι δεν συνάδουν με τις αρχές του Διεθνούς Δικαίου, γνωστές ως αρχές Πινέιρο, οι οποίες προνοούν για αποκατάσταση παρά μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις όπου αυτή καθίσταται αδύνατη. Και εξήγησε ότι οι προτάσεις της Τουρκίας επιδιώκουν ντε γιούρε το εθνικό και περιουσιακό ξεκαθάρισμα, αλλά δυστυχώς και οι προτάσεις της ελληνοκυπριακής πλευράς περιορίζουν το δικαίωμα της αποκατάστασης σε τέτοιο βαθμό, που ντε φάκτο ουσιαστικά περιορίζουν τις απαιτήσεις μας σε αποζημιώσεις, άρα συντείνουν στο εθνικό ξεκαθάρισμα.
Έποικοι και «πλειοψηφίες»
Εξήγησε ότι η πρόνοια για την παραμονή 50.000 εποίκων αποσκοπεί στη διασφάλιση της πληθυσμιακής πλειοψηφίας Τούρκων στα κατεχόμενα και ο περιορισμός στο δικαίωμα αποκατάστασης προωθεί ουσιαστικά αυτό που επιδιώκει η Τουρκία, δηλαδή μείωση του ποσοστού ελληνοκυπριακής περιουσίας δραστικά, με αποτέλεσμα, στο τέλος της ημέρας, να διαπιστώνεται ότι, στην πραγματικότητα, εμείς οι ίδιοι, τα θύματα, να στοχεύουμε στο να εξασφαλίσουμε πληθυσμιακή και περιουσιακή υπεροχή των Τούρκων στις κατεχόμενές μας περιοχές, αποκλείοντας το δικαίωμα των Ελληνοκυπρίων προσφύγων να επιστρέψουν.
Αρνητικότατος ήταν επίσης ο Δρ Χρίστος Κληρίδης στις προτροπές κάποιων για αιτήσεις στην ψευδοεπιτροπή των κατεχομένων. Αιτήσεις στην ψευδοεπιτροπή στοχεύουν στο τσιμέντωμα του εθνικού ξεκαθαρίσματος. Υπερτόνισε την ανάγκη ανατροπής της σκέψης των ψευδαισθήσεων που επικρατεί στην Κύπρο, ότι κάποιοι ξένοι δωρητές θα συμβάλουν με ομόλογα κ.τ.λ., γιατί κανένας δεν θα θέλει να επενδύσει σε μια οικονομική κρίση και όλα θα κληθούν να τα πληρώσουν τα ίδια τα θύματα.
Στρατηγική απελευθέρωσης
Ο Δρ Κληρίδης υποστήριξε ότι είναι ανάγκη, οι Ελληνοκύπριοι να εγκαταλείψουμε πλέον όλες τις μέχρι σήμερα συμφωνίες και να τραβήξουμε μια νέα στρατηγική απελευθέρωσης, με πρώτιστο αίτημα την αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων και εποίκων, που αποτελούν και έγκλημα πολέμου.
Γιατί, είπε, δεν μπορούμε πλέον να επαναδιαπραγματευθούμε τις δικές μας προτάσεις. Και κατέληξε λέγοντας, «όταν εξηγηθεί η πλήρης έκταση των προτάσεων στον κυπριακό λαό, αυτές θα απορριφθούν, όπως και η εκ περιτροπής προεδρία, η σταθμισμένη ψήφος, οι 50.000 έποικοι και ο συνεταιρισμός των δύο συνιστωσών πολιτειών».
Απέτυχαν οι συνομιλίες
Ο κ. Λιλλήκας στην ομιλία του επισήμανε ότι η Τουρκία θα έπρεπε να αντιμετωπίζει τον τερματισμό της ενταξιακής της πορείας με δεδομένη την αρνητική συμπεριφορά της, η δε Αγγλία θα έπρεπε να παύσει να θεωρεί, δυστυχώς με βάση δικούς μας χειρισμούς, τις αγγλικές βάσεις σαν δεδομένες στην Κύπρο.
Τόνισε ότι η πολιτική των δικοινοτικών συνομιλιών απέτυχε, χρειαζόμαστε αλλαγή πορείας, και χρέωσε τη δική μας πλευρά με ευθύνες και αδυναμία να αντιμετωπίσει τα πράγματα δυναμικά και ειδικά το θέμα του εποικισμού. Ο πρώην υπουργός Εξωτερικών τόνισε ότι το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε με τις τουρκικές απαιτήσεις για απευθείας εμπόριο ξεκίνησε από τη βρετανική κυβέρνηση, όταν δύο μέρες μετά το δημοψήφισμα, στις 26/4/2004, ο τότε ΥΠΕΞ της Βρετανίας Τζακ Στρο πήρε την εκδικητική απόφαση να προωθήσει το τουρκικό αίτημα του απευθείας εμπορίου και τον τερματισμό της τάχατες απομόνωσης των Τουρκοκυπρίων.
Συμβάλλουμε στην… κατάλυση της ΚΔ
Ο κ. Λιλλήκας τόνισε εμφαντικά ότι η Τουρκία επιδιώκει τον πλήρη εκτουρκισμό, μέσω της κατάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας, αυτός ήταν ο στόχος με το Σχέδιο Ανάν και τώρα βοηθούν, δυστυχώς, στην κατάλυση αυτή και οι προτάσεις της δικής μας πλευράς. Αν, είπε, η Τουρκία δεχθεί τις προτάσεις της δικής μας πλευράς στο περιουσιακό, εκείνο που θα προκύψει είναι ο λαός να αναγκαστεί να απορρίψει τις... δικές του προτάσεις (!), που ουσιαστικά στοχεύουν σε δύο συν-ιδρυτικά κράτη, και έτσι να καταστούν οι Ελληνοκύπριοι όμηροι της Τουρκίας.
Ο κ. Γιώργος Λιλλήκας υπογράμμισε ότι φθάσαμε στο τραγικό σημείο η αναφορά σε απελευθέρωση να θεωρείται εθνικιστική, και από μόνοι μας απο-ενοχοποιούμε την Τουρκία. Μίλησε για παγίδες των διαδικασιών για να καμφθούν οι αντιστάσεις μας, σίγουρα φταίει η Τουρκία, αλλά έχουμε και εμείς τεράστιες ευθύνες για βεβιασμένες διαπραγματεύσεις, όπως η συμφωνία της 23ης Μαΐου 2008 χωρίς να υπάρχει κοινό έδαφος, όταν οι Τουρκοκύπριοι (Ταλάτ) «απαιτούσαν» δύο λαούς. Κλείνοντας, τόνισε ότι πρέπει να ακυρώσουμε τα όσα έχουμε δεχθεί ως «επιλογή λιγότερου κακού».
Να πιστέψουμε στις δυνάμεις μας, να δώσουμε πίσω τη χαμένη περηφάνια στο λαό μας, και κανένας δεν μπορεί να μας επιβάλει λύση, αν δεν συναινέσουμε πρώτα εμείς, κατέληξε ο κ. Λιλλήκας.
Below is an analysis of Bizonality by lawyer L. Loukaides. Mr. Loucaides has served for years as Assistant Attorney General of the Republic of Cyprus and also for many years as judge of the European Court of Human Rights. He is one of the most knowledgeable legal minds in Cyprus with respect to the deeper meanings of the Turkish racist Bizonal Bicommunal Federation. Over the years Mr. Loucaides has been invited to speak over the matter at TV debates in Cyprus, at seminars in Cyprus, in Athens, in London and his knowledge is highly valued by the people all over the world and especially by the Greek Cypriot refugee Associations.
Ακολουθεί ανάλυση για την Διζωνική από τον δικηγόρο κ. Λουκή Λουκαίδη. Ο κ. Λουκαίδης υπηρέτησε ως Βοηθός Γενικός Εισαγγελέας της Κυπριακής Δημοκρατίας και επίσης για πολλά χρόνια ως δικαστής του Ευρωπαικού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Είναι ένας από τους πλέον γνωστικούς νομικούς στην Κύπρο σε σχέση με τις βαθύτερες ερμηνείες της τουρκικής ρατσιστικής Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας. Ο κ. Λουκαίδης έχει εδώ και χρόνια μιλήσει σε πολλές συζητήσεις σε τηλεοπτικά προγράμματα στην Κύπρο, σε σεμινάρια στην Κύπρο, στην Αθήνα, στο Λονδίνο και η γνώση του εκτιμείται πάρα πολύ σ΄ολο το κόσμο και ειδικά από τους Ελληνοκύπριους προσφυγικούς Συνδέσμους.
Η ΔΙΖΩΝΙΚΗ ΔΙΚΟΙΝΟΤΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ
Λουκή Γ. Λουκαΐδη, Δικηγόρου, τ. δικαστή του ΕΔΑΔ
Πριν μπω στο θέμα της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας πιστεύω ότι πρέπει να πω λίγα λόγια για την έννοια του ομοσπονδιακού κράτους. Ομοσπονδιακό κράτος είναι το κράτος που σε αντίθεση με το ενιαίο αποτελείται από περιοχές που έχουν καθορισμένη αυτονομία την οποία εφαρμόζει η κάθε μια με δικά της όργανα (εκτελεστικά, νομοθετικά και δικαστικά) ενώ παράλληλα υπάρχει μια κεντρική κυβέρνηση (ομοσπονδιακή) η οποία έχει αρμοδιότητες που ασκούνται απ’ ευθείας σε ολόκληρο το ομοσπονδιακό κράτος, δηλαδή σε όλες τις περιοχές, με άλλα δικά της (ομοσπονδιακά) όργανα (εκτελεστικά κλπ). Συνεπώς ο λαός των σχετικά αυτόνομων περιοχών υπάγεται απ’ ευθείας σε δυο εξουσίες εκείνη της κεντρικής κυβέρνησης και εκείνη της περιοχής όπου κατοικεί. Οι εξουσίες αυτές κατά κανόνα δεν συγκρούονται. Τα περισσότερα κράτη είναι ενιαία π.χ. Γαλλία, Σουηδία, Ελλάς κ.α. Παραδείγματα ομοσπονδιακών κρατών είναι οι Η.Π.Α., Καναδάς, Αυστραλία, Ελβετία.
Ο κλασσικός τρόπος δημιουργίας του ομοσπονδιακού κράτους είναι δια της συνένωσης δυο ή περισσότερων κρατών υπό μια κοινή εξουσία ανεξάρτητη των εξουσιών κάθε κράτους τα οποία το απαρτίζουν (πχ ΗΠΑ, Ελβετία). Υπάρχει όμως και η περίπτωση δημιουργίας ομοσπονδιακού κράτους δια της αποσύνθεσης ήδη υφισταμένου ενιαίου κράτους (π.χ. Ρωσία, Βραζιλία). Το ομοσπονδιακό κράτος είναι πολύπλοκο και πολυδάπανο λόγω των πολλών κρατικών οργάνων και διαδικασιών που απαιτούνται για την λειτουργία του. Βασικές προϋποθέσεις σε κάθε ομοσπονδιακό κράτος είναι η ενότητα του μέσω του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε ολόκληρη την επικράτεια του(δικαίωμα εγκατάστασης ιδιοκτησίας, πολιτικά δικαιώματα κλπ), του κοινού νομίσματος, των κοινών βασικών αρχών δικαίου και της απαγόρευση φυλετικών διακρίσεων. Στα ομοσπονδιακά κράτη δεν νοείται να διαχωρίζονται οι περιοχές που συνθέτουν το κράτος ή τα ανθρώπινα δικαιώματα με βάση φυλετικά κριτήρια ή, στην περίπτωση των ατομικών δικαιωμάτων, ανάλογα με την περιοχή που τυγχάνει να εισέρχεται ένας υπήκοος του κράτους
Ο διαχωρισμός ενός ομοσπονδιακού κράτους σε περιφέρειες βασιζόμενες σε φυλετικά κριτήρια συνεπάγεται α) την παραβίαση της απαγόρευσης φυλετικών διακρίσεων σύμφωνα με τους κανόνες του αναγκαστικού διεθνούς δικαίου που επιφέρει σύμφωνα με τη Συνθήκη της Βιέννης 1980 ακυρότητα οποιασδήποτε διεθνούς συμφωνίας που προβλέπει τέτοια παραβίαση και β) τη δημιουργία πόλωσης μεταξύ των περιφερειών που απαρτίζουν το κράτος και τη δημιουργία κινδύνου αντιπαλότητας και προώθησης θεμάτων σε κάθε περιφέρεια πάνω σε εθνικιστικά κριτήρια μάλλον παρά κριτήρια που εξυπηρετούν το κράτος σαν σύνολο με αποτέλεσμα να δημιουργούνται διαχωριστικές παρά ενοποιητικές τάσεις, οι οποίες να διασπούν και ακόμη να ανεξαρτητοποιούν τις περιφέρειες. Αυτά τα αρνητικά στοιχεία εντείνονται αν οι περιφέρειες είναι δυο όπως συνέβη με τη Τσεχοσλοβακία, η οποία τελικά χωρίστηκε σε δυο ανεξάρτητα κράτη έστω και αν δεν υπήρχαν τα επιπρόσθετα προβλήματα αναγκαστικού φυλετικού διαχωρισμού και αποκλεισμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε οποιαδήποτε περιοχή. Εξάλλου η σύνθεση ενός ομόσπονδου κράτους με δυο μόνο ισότιμες περιοχές αποτελεί από μόνο του πρόβλημα λόγω της δυνατότητας κάθε περιφέρειας, ανεξάρτητα αν ο πληθυσμός της αποτελεί μειοψηφία στο σύνολο του κράτος, να μπλοκάρει από μόνη της τις αποφάσεις της κεντρικής ομοσπονδιακής κυβέρνησης.
Στην Κύπρο το προτεινόμενο ομοσπονδιακό κράτος θα απαρτίζεται (όπως ο όρος διζωνική εξυπακούει) από δυο μόνο περιφέρειες και θα κυβερνώνται από τις δυο κοινότητες Ε/Κ και Τ/Κ αντιστοίχως. Τέτοιο πολιτειακό κατασκεύασμα δεν υπήρξε ούτε αναμένεται να υπάρξει άλλο ποτέ σε όλο τον κόσμο. Για να επιτευχθεί δε αυτό απαιτείται α) δημιουργία περιοχών βάσει γεωγραφικού διαχωρισμού και κοινοτικών/φυλετικών διακρίσεων και β) αποκλεισμός των πολιτικών δικαιωμάτων και της πρόσβασης στις δημόσιες υπηρεσίες με ίση μεταχείριση των μελών κάθε κοινότητας στην περιοχή που θα διοικείται από την άλλη κοινότητα. Και οι δυο αυτές συνέπειες θα συγκρούονται με διεθνείς Συνθήκες Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που οπωσδήποτε θα συνεχίσουν να δεσμεύουν την Κύπρο. Βέβαια οι Τούρκοι ζητούν επιπρόσθετα να αποκλεισθούν τα ανθρώπινα δικαιώματα εγκατάστασης και περιουσίας σε κάθε περιοχή σε σχέση με την κοινότητα της άλλης περιοχής. Και τούτο διότι για την εξασφάλιση της δικοινοτικής μορφής της λύσης που θα συνεπάγεται διοίκηση της μιας από τις δυο περιοχές από τους Τ/Κ επιδιώκεται η πλειοψηφία των κατοίκων και της ακίνητης ιδιοκτησίας να είναι Τ/Κ πάνω σε μόνιμη βάση. Ουσιαστικά οι Τούρκοι επιδιώκουν ένα εθνικό ξεκαθάρισμα στην περιοχή που θα διοικούν για να διαιωνίσουν την τουρκοποίηση της περιοχής αυτής ως πρόδρομο ανεξαρτητοποίησής τους ως κρατικής οντότητας για να μην πω και τουρκοποίηση της υπόλοιπης Κύπρου. Αυτή ήταν πάντοτε η Τουρκική επιδίωξη και πέτυχαν ουσιαστικά την υλοποίηση της με το Σχέδιο Ανάν. Ένα Σχέδιο που καταδίκασε ο Κυπριακός λαός αλλά που δυστυχώς συνεχίζουν ορισμένοι πολιτικοί να προσπαθούν να το επαναφέρουν αφού το τσιμεντώσουν.
Με τα δεδομένα λοιπόν της Κύπρου η διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία θα πάσχει από τα εξής σοβαρά προβλήματα: θα διαχωρίζεται το κράτος σε δυο περιοχές Ε/Κ και Τ/Κ που η κοινοτική διακυβέρνησή τους θα καταστήσει την Τ/Κ περιφέρεια ουσιαστικά ανεξέλεγκτη. Και τούτο λόγω α) της διαχρονικής πολιτικής της Τουρκίας για ανεξαρτησία της Τ/Κ περιοχής, β) της άρνησης της Τ/Κ πλευράς να υπαχθεί σε μια κεντρική κυβέρνηση με ευρείες εξουσίες σε ολόκληρο το ομοσπονδιακό κράτος και γ) την απαίτηση της Τουρκικής πλευράς για λήψη των αποφάσεων της κεντρικής κυβέρνησης σε σχέση με όλα τα θέματα με τη σύμφωνη γνώμη της Τ/Κ περιφέρειας. Οι Τουρκικές αυτές απαιτήσεις έγιναν ήδη αποδεκτές από την παρούσα κυβέρνηση. Συνέπεια αυτή της κατάστασης είναι ότι α) οι έποικοι θα πολλαπλασιάζονται και νόμιμα και απεριόριστα λόγω του ελέγχου των βορείων συνόρων της Κύπρου από μία ανεξέλεγκτη Τ/Κ διοίκηση υποταγμένη στην Τουρκία, β) οι Ε/Κ θα στερούνται βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Τ/Κ περιφέρεια και γ) θα καταλήξουμε σε νομιμοποίηση ουσιαστικής διχοτόμησης που θα οδηγήσει τελικά σε ένα ανεξάρτητο Τ/Κ κράτος που πολύ ευκολότερα παρά τώρα θα τύχει διεθνούς αναγνώρισης και που θα επεκτείνει την επιρροή του και στην υπόλοιπη Κύπρο.
Το σχέδιο Ανάν που διευκόλυνε τα Τουρκικά σχέδια και διέλυε την Κυπριακή Δημοκρατία συντάχθηκε από την ομάδα των συνεργατών του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών. Στην ομάδα αυτή πρωταρχικό ρόλο διαδραμάτισε ως νομικός σύμβουλος για το σχέδιο ο Ελβετός Didier Pfirter. Σε ένα άρθρο που δημοσίευσε το 2007[1] προ τιμή του φίλου του επίσης Ελβετού Προέδρου, τότε, του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Κου Wildhaber παραδόξως, καταδικάζει το γεωγραφικό διαχωρισμό ξεχωριστών εθνικών ομάδων λέγοντας τα εξής:
«Από πλευράς ανθρωπίνων δικαιωμάτων ο γεωγραφικός διαχωρισμός δυο ξεχωριστών εθνικών ομάδων είναι εξαιρετικά προβληματικό εγχείρημα που δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί χωρίς επέμβαση με πολύ οδυνηρούς και δραστικούς τρόπους με τις ζωές και τα ανθρώπινα δικαιώματα του επηρεαζόμενου λαού. Οποτεδήποτε αυτό συνέβηκε οι ζωές των θυμάτων κατεστράφησαν σε ουσιαστικό βαθμό και μόνο τα παιδιά τους ή άλλοι απόγονοι τους μπόρεσαν λίγο πολύ να αναπτύξουν ρίζες κάπου αλλού. Κάτω από ομαλές συνθήκες φαίνεται κυριολεκτικά αδύνατο να βρεθεί ένα νόμιμο δημόσιο συμφέρον που θα ήταν αρκετά ισχυρό για να δικαιολογήσει μια τέτοια δραστική επέμβαση στα ανθρώπινα δικαιώματα.»
Βέβαια στη συνέχεια ο κ. Pfirter προσπαθεί να δικαιολογήσει το ρόλο του στο σχέδιο Ανάν που κατέληξε στην υιοθέτηση ενός τέτοιου γεωγραφικού φυλετικού διαχωρισμού και παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων λέγοντας ότι βρήκε την κατάσταση στην Κύπρο με προϋπάρχοντα γεωγραφικό διαχωρισμό των δυο κοινοτήτων που ήταν αποτέλεσμα βίας και παραβίαζε ήδη τα ανθρώπινα δικαιώματα και το διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο και γι’ αυτό προσπάθησε όσο ήταν δυνατό να συμβιβάσει μέσα στο σχέδιο τα ασυμβίβαστα.
Υπενθυμίζω πάλιν εδώ την κατάρρευση της διζωνικής ομοσπονδίας της Τσεχοσλοβακίας που ήταν διαμελισμένη σε δυο περιφέρειες που κατοικούντο από Τσέχους και Σλοβάκους αντιστοίχως. Η κατάρρευση επήλθε μόλις έφυγε το κομμουνιστικό σύστημα που επιβαλλόταν από τη Σοβιετική Ένωση δια της βίας και επενεργούσε σαν ενοποιητικό στοιχείο. Σημειώνω εδώ ότι μετά την απελευθέρωση της από το κομμουνιστικό καθεστώς και παρόλο που τα ανθρώπινα δικαιώματα όπως της ελεύθερης εγκατάστασης, ιδιοκτησίας και πολιτικών δικαιωμάτων ήταν κατοχυρωμένα βάσει τη Ευρωπαϊκής σύμβασης ανθρωπίνων δικαιωμάτων την οποία η Τσεχοσλοβακία επικύρωσε, η κατάρρευση του ομόσπονδου κράτους δεν αποφεύχθηκε. Και τούτο οφειλόταν απλώς στη διπεριφερειακή φύση του κράτους και στο γεωγραφικό de facto διαχωρισμό των δυο εθνικών ομάδων. De facto γεωγραφικός διαχωρισμός εθνικών ομάδων υπάρχει και στο Βέλγιο που γι’ αυτό και μόνο τον λόγο κινδυνεύει να διαλυθεί. Η χώρα αυτή είναι μεν ομόσπονδο κράτος άλλα παρά την εκ των πραγμάτων διαίρεση σε περιφέρειες που κατοικούνται από διαφορετικές εθνικές κοινότητες το Σύνταγμα διασφαλίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα χωρίς φυλετικές διακρίσεις όπως ορισμένοι στην Κύπρο εκ του πονηρού διατείνονται. Στο Βέλγιο υπάρχει ελευθερία εγκατάστασης και ιδιοκτησίας όλων των Βέλγων σε ολόκληρη την επικράτεια της χώρας.
Χρήσιμη είναι και η αναφορά στη Βοσνία και Ερζεγοβίνη. Το πρόβλημα είναι γνωστό. Υποτίθεται ότι δόθηκε λύση σ’ αυτό με τη συμφωνία Dayton στις Η.Π.Α. Η λύση στηριζόταν και προέβλεπε διαχωρισμό και ξεχωριστά δικαιώματα των τριών εθνικών ομάδων του πληθυσμού δηλ. των Σέρβων, των Βοσνίων και των Κροατών. Κατοχύρωνε συνεταιρική και εκ περιτροπής διακυβέρνηση της χώρας με βάση εθνικιστικά και φυλετικά κριτήρια. Μέχρι σήμερα η λύση αυτή δεν λειτουργεί. Διατηρείται επιφανειακά και τυπικά λόγω της παραμονής των ευρωπαϊκών στρατευμάτων που βρίσκονται εκεί για την υλοποίηση της λύσης. Η ένταση υπάρχει, η δυσλειτουργία συνεχίζεται και μόλις φύγουν τα στρατεύματα αναμένεται ότι το όλο πολιτειακό κατασκεύασμα θα καταρρεύσει. Εδώ αξίζει να αναφέρουμε τι έγραψε η νομικός σύμβουλος Gro Nystuen που έλαβε μέρος στις σχετικές διαπραγματεύσεις στο Dayton για την εν λόγω λύση.[2] Επαναλαμβάνω επί λέξει το σχετικό κείμενο της με δική μου μετάφραση από τα αγγλικά.
«Στις διαπραγματεύσεις αναφορικά με τη Βοσνία και Ερζεγοβίνη, οι υπεύθυνοι-μεσολαβητές είχαν την τάση να θεωρούν τις προοπτικές κατάληξης σε μια πολιτική διευθέτηση, τόσο σημαντικές που μια ενδελεχής νομική ανάλυση των πτυχών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, στα Συντάγματα της χώρας αυτής δεν διεξάχθηκε. Κατά το χρόνο των διαπραγματεύσεων, ειδικότερα λόγω της αποτυχίας της διευθέτησης 18 μήνες προηγουμένως, θεωρήθηκε ως πολύ επικίνδυνο να εγερθούν ανησυχίες σχετικά με την εθνικιστική διάκριση που θα συμπεριλαμβανόταν στο συνταγματικό σύστημα. Υπήρχε ο φόβος ότι αυτό από μόνο του θα μπορούσε να καταστρέψει τις προοπτικές για μια συμφωνία. Βλέποντας όμως πίσω και σαν ένα μάθημα που πήραμε φαίνεται ξεκάθαρα ότι θα ήταν καλύτερη λύση να ακολουθήσουμε τις παραμέτρους του διεθνούς δικαίου κάνοντας την εθνικιστική ισορροπία του συστήματος προσωρινή. Αυτό θα επέτρεπε μια πολιτική εξέλιξη στη Βοσνία που τελικά θα μπορούσε να κατευθυνθεί προς μια πολιτική ενοποίηση παρά όπως αποδείχθηκε ένα τσιμέντωμα της αρχικής πολιτικής της διάσπασης και αποσύνθεσης.»
Και συνεχίζει η εν λόγω νομικός:
«Η απροθυμία να εξεταστούν αυτά τα θέματα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε σχέση με την συμφωνία ειρήνης του Dayton είχε σαν αποτέλεσμα ένα νομικό πλαίσιο που είναι ασυμβίβαστο με το διεθνές δίκαιο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και που πράγματι κατακρίθηκε γι’ αυτό το λόγο. Αλλά ακόμη πιο σημαντικό είναι το γεγονός ότι είχε σαν αποτέλεσμα ένα πλαίσιο που εμποδίζει μια πολιτική εξέλιξη προς τη κατεύθυνση ενός γνήσιου πολυεθνικού συστήματος, το συνταγματικό σύστημα διασφαλίζει ότι η προσήλωση στην εθνικότητα θα παραμείνει ουσιαστικό στοιχείο για κάθε πρόσωπο και για κάθε πολιτικό κόμμα στη Βοσνία στο προβλεπτό μέλλον. Η προσήλωση στην εθνικότητα θα είναι η κινητήριος δύναμη πίσω από τα πολιτικά επιχειρήματα για σχεδόν κάθε πολιτικό θέμα. Η συνεχής διάσπαση θα επικρατεί. <<
>>Το συμπέρασμα αυτού του βιβλίου» καταλήγει η εν λόγω συγγραφεύς «είναι συνεπώς ότι είναι καλύτερα να τυγχάνουν χειρισμού τα ενδεχόμενα προβλήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε διαπραγματεύσεις για την ειρήνη μάλλον παρά να αγνοούνται. Έστω και αν ακόμη είναι δελεαστικό βραχυπρόθεσμα να παραγνωρίζονται ενδεχόμενα επίμαχα ζητήματα σχετιζόμενα με ανθρώπινα δικαιώματα, υπάρχει μεγαλύτερη ελπίδα επίτευξης πλήρους εφαρμογής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων μακροπρόθεσμα αν τα θέματα αυτά τυγχάνουν χειρισμού με ανοικτό και συστηματικό τρόπο. Επίσης είναι προτιμότερο να καταλήγεις σε συμφωνίες που περιέχουν προσωρινές επεμβάσεις σε ανθρώπινα δικαιώματα μάλλον παρά να συμφωνείς σε διευθετήσεις στις οποίες αυτά τα θέματα δεν έτυχαν προσοχής και συνεπώς συνιστούν μόνιμες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όπως έγινε με τη συμφωνία Dayton».
Είναι για αυτό που πρέπει να προτάξουμε επιτέλους τις αρχές της Ε.Ε. όπου ανήκει και η Κύπρος δηλαδή την ελευθερία, τη δημοκρατία, τα ανθρώπινα δικαιώματα και το κράτος δικαίου προς όφελος όλων των κατοίκων της Κύπρου. Μόνο με βάση τις αρχές αυτές μπορεί να υπάρξει ένα ενωμένο κυπριακό κράτος όπου όλοι οι κάτοικοι θα απολαμβάνουν τα ίδια ανθρώπινα δικαιώματα ανεξάρτητα με την περιοχή που εισέρχονται και ανεξάρτητα από την εθνική τους καταγωγή. Αν οι αρχές αυτές θα υιοθετηθούν θα έχουν σαν αποτέλεσμα να φέρουν μαζί όλες τις εθνικές κοινότητες για να συνεργαστούν για το κοινό συμφέρον της Κύπρου αντί να ανταγωνίζεται η μια την άλλη και να κατευθύνονται από εθνικά ελατήρια ή φιλοδοξίες. Αυτό είναι που ισχύει σε όλα τα δημοκρατικά κράτη. Επίσης μόνο με βάση τις αρχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης που ανάφερα θα αποφευχθεί ο πολλαπλασιασμός των εποίκων και η διχοτόμηση πάνω σε νόμιμη μόνιμη βάση.
Βέβαια υπάρχει και το επιχείρημα: είναι τώρα πια δυνατόν να αλλάξει η πολιτική μας ηγεσία κατεύθυνση και να ζητά την εφαρμογή των εν λόγω αρχών; Eίναι γεγονός ότι το ομοσπονδιακό διζωνικό δικοινοτικό κράτος έγινε αποδεκτό πριν πολλά χρόνια από την πολιτική μας ηγεσία και συνεχίζει η αποδοχή αυτή από τον παρόντα Πρόεδρο της Δημοκρατίας παρόλο ότι μεσολάβησαν τέτοια γεγονότα που άλλαξαν ριζικά τις πραγματικές και πολιτικές συνθήκες έτσι που να επιβάλλουν αλλαγή της πολιτικής μας στο θέμα αυτό Τα γεγονότα αυτά ήσαν βασικά τα εξής: (α) η ανακήρυξη του ψευδοκράτους το 1983 από τους Τ/Κ, (β) η έναρξη ισχύος της συνθήκης της Βιέννης του 1980 που προβλέπει για την ακυρότητα διεθνών συμφωνιών που είναι αντίθετες με κανόνες του αναγκαστικού δικαίου όπως εκείνους που είναι ασυμβίβαστοι με τη λύση για την οποία μιλούμε, (γ) η καταδίκη της Τουρκίας από το ΕΔΑΔ για συνεχείς και μαζικές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, (δ) οι προτάσεις των Τ/Κ στις δικοινοτικές συνομιλίες που απομακρύνονται από την παραδοσιακή έννοια του ομόσπονδου κράτους και στηρίζουν μάλλον περισσότερο την έννοια της συνομοσπονδίας, τη συνεργασία δηλαδή δυο ανεξαρτήτων κρατών, (ε) η απόρριψη από το λαό του σχεδίου Ανάν ο πυρήνας του οποίου ήταν η έννοια της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας και (στ) φυσικά η ένταξη μας στην Ε.Ε., η οποία προϋποθέτει και απαιτεί το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που περιλαμβάνουν τις δημοκρατικές αρχές διακυβέρνησης και την απαγόρευση φυλετικών διακρίσεων.
Η λύση της διζωνικής δικοινοτικής ομόσπονδης κυπριακής πολιτείας υιοθετήθηκε, λόγω και της δικής μας πολιτικής στο θέμα αυτό, σε ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών και άλλων διεθνών οργανισμών. Δυστυχώς αντί οι πολιτικές μας ηγεσίες να αναπροσαρμόζουν τις επιδιώξεις τους σύμφωνα με τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις άλλες αρχές του διεθνούς δικαίου επέμεναν στη διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία. Όμως παρά την παραχώρηση αυτή οι Τούρκοι για 35 ολόκληρα χρόνια επεδίωκαν ακόμα χειρότερη λύση για την Κύπρο, μια λύση που θα εξυπηρετούσε αποκλειστικά τα συμφέροντα της Τουρκίας.
Έστω και τώρα όμως πιστεύω ότι μεταξύ νομιμοποίησης της διχοτόμησης- που όπως εξήγησα προηγουμένως θα επέλθει οπωσδήποτε με την παρούσα πολιτική- και της εφαρμογής των αρχών της Ε.Ε. δεν βλέπω γιατί οι ξένοι να μπορούν λογικά να αντιτάξουν την πρώτη πορεία αντί της δεύτερης. Έχω τη γνώμη ότι θα προτιμούσαν να μη δεχτούν στην οικογένεια τους ένα κράτος διαμελισμένο βάσει φυλετικών διακρίσεων. Αυτό βέβαια προϋποθέτει και μια από μέρους μας αλλαγή πολιτικής, μια αγωνιστική στρατηγική και πολλές προσπάθειες.
Οι Τούρκοι θα το δεχτούν; Οι Τούρκοι δεν δέχονται ούτε κράτος ενοποιημένο με βάση αρχές ούτε καν τις αρχές της Ε.Ε. Συνεπώς επειδή οι θέσεις τους είναι αδιάλλακτες και καταστρεπτικές για την πατρίδα μας έχουμε τουλάχιστον υποχρέωση να υπερασπίσουμε τον κυπριακό λαό με ασπίδα τις αρχές της Ε.Ε. Και να προσπαθήσουμε να πείσουμε τους ξένους για την ορθότητα των επιδιώξεων μας αφού τους ενημερώσουμε για τις απαράδεκτες θέσεις των Τούρκων κάτι που δεν έγινε αποτελεσματικά από την πολιτική μας ηγεσία.
Η συνεχής δε αρνητική Τουρκική στάση σε σχέση μάλιστα με από μέρους μας παραχωρήσεις πέρα ακόμη και από τις αρχές που ανάφερα, που συνεχίζει μέχρι σήμερα δίνει την ευκαιρία στην πολιτική μας ηγεσία να εκθέσει την Τουρκία ως κατέχουσα μια ευρωπαϊκή χώρα για 35 χρόνια ως παραβιάζουσα τα ανθρώπινα δικαιώματα και ως επιδιώκουσα μια λύση που να διχοτομεί την Κύπρο δίνοντας έτσι σε μας το δικαίωμα να επανέλθουμε στη διεκδίκηση αρχών και αξιών πάνω στις οποίες να στηρίζεται η λύση του προβλήματος μας. Η διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία καταστρατηγεί τα ανθρώπινα δικαιώματα και αποτελεί σίγουρη συνταγή για καταστροφή της Κυπριακής Δημοκρατίας και του Κυπριακού Ελληνισμού. Πρέπει να την αποτρέψουμε. Σε αυτή την προσπάθεια πρέπει όλοι μας να στρατευθούμε. Το χρωστούμε στους νεκρούς ήρωες μας, στα παιδιά μας, στις επόμενες γενιές, στην πατρίδα μας.
Responses against Jack Straw
Αντιδράσεις εναντίον του Τζάκ Στρό
Ορισμένες από τις δεκάδες των αντιδράσεων που στάλθηκαν στον Εργατικό βουλευτή και πρώην Υπ. Εξωτερικών και Κοινοπολιτείας φιλότουρκο Τζάκ Στρό (εκτός των comments που δέχθηκε η εφημερίδα) σε σχέση με το πρόσφατο κατάπτυστο άρθρο του στους Τάιμς του Λονδίνου 8 Νοεμβρίου 2010.
Only few out of tens of responses sent to Labour Member of Parliament and ex Foreign and Commonwealth Secretary pro-Turkish Jack Straw (not to mention the hundreds of comments received by the newspaper) regarding his recent despicable article in The London Times 8 November 2010.
1. Response by angry Conservative MP for Hendon North London Matthew Offord (Ανακοίνωση από τον εκνευρισμένο Συντηρητικό βουλευτή Χέντον Βορείου Λονδίνου Μάθιου ΄Οφφορτ).
2. Letter response by Mr. L. Leonidou president of EKEKA in London . (Επιστολή από τον πρόεδρο της ΕΚΕΚΑ (Ομοσπονδίας κατεχομένων εδαφών Αγγλίας) κ. Λ. Λεωνίδου).
3. Letter to Jack Straw copied to the Prime Minister, the Foreign Secretary and the Cyprus High Commission in L ondon, by Fanoulla Argyrou, journalist in London (Επιστολή στον Τζάκ Στρο από Φανούλα Αργυρού δημοσιογράφο Λονδίνο με αντίγραφα στον Πρωθυπουργό και Υπ. Εξωτερικών και Κοινοπολιτείας της Βρετανίας και στην Υπ. Αρμοστεία της Κύπρου στο Λονδίνο ).
--------------------------------------------------------------------------------
Subject: Hendon MP attacks Jack Straw's article on Cyprus
Press Release
Responding to the article in the Times by Jack Straw, Hendon's Member of Parliament Matthew Offord said that the former Foreign Secretary's comments are putting British bases at risk.
In an article in the Times on Monday, Straw suggested that it is time for the British government to "consider the formal partition of Cyprus " if the current United Nations-led negotiations to re-unify the island fail to reach a settlement.
Responding angrily, Matthew said "This is not an acceptable solution to people who are affected by the invasion in 1974. It would not only be a betrayal of the Greek Cypriots who have had their land and homes seized, their loved ones murdered and their country invaded but a division would also mean that under the Treaty of Establishment, Britain wouldn't be able to retain its bases in Cyprus. This would be catastrophic for troops going into and returning from conflict in Afghanistan . I urge the Foreign Secretary not to be a man of straw and to stand up to Turkey and demand her withdrawal from the island."
Ανακοίνωση Βουλευτή Χέντον βορείου Λονδίνου Μάθιου ΄Οφφορτ
Αντιδρώντας στο άρθρο του Τζάκ Στρο στους Τάιμς του Λονδίνου, ο Βουλευτής Χέντον Μάθιου ΄Οφφορτ είπε ότι οι δηλώσεις του πρώην Υπουργού Εξωτερικών θέτουν σε κίνδυνο τις βρετανικές βάσεις στην Κύπρο.
Σε άρθρο του στους Τάιμς ο Τζάκ Στρό εισηγήθηκε ότι είναι καιρός η Βρετανική Κυβέρνησης να «μελετήσει επίσημα τη διχοτόμηση της Κύπρου» αν οι διαπραγματεύσεις υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών για επανένωση της νήσου δεν φέρουν αποτέλεσμα.
Ανταποκρινόμενος με θυμό , ο Μάθιου είπε «Αυτή είναι απαράδεκτη λύση για ένα λαό που υπέστη εισβολή το 1974. ΄Οχι μόνο θα είναι προδοσία έναντι των Ελληνοκυπρίων που έχουν χάσει τα σπίτια και τη γή τους, τους αγαπημένους τους δολοφονημένους και έχουν την χώρα τους υπό κατοχή αλλά ο διαχωρισμός θα σημαίνει σύμφωνα με την Συνθήκη Εγκαθίδρυσης, ότι η Βρετανία δεν θα είναι σε θέση να διατηρήσει τις βάσεις της στην Κύπρο. Αυτό θα είναι καταστροφικό για τα στρατεύματά μας που πηγαινοέρχονται στην διαμάχη στο Αφχανιστάν. Καλώ τον Υπ. Εξωτερικών να μην μετατραπεί σε αχυράνθρωπο και να αντιμετωπίσει την Τουρκία απαιτώντας απ΄αυτήν να αποχωρήσει από το νησί».
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Mr Jack Straw, MP
House of Commons
LondonSW1A 00A
Dear Mr Straw
In your letter to The Times (8.11.2010) you presented no tangible arguments for your support of Turkey ’s accession to the European Union.
The spirit of your letter and your subsequent radio threat of partition unless the Republic of Cyprus withdraws objections to Turkey ’s EU accession amount to a gross blackmail reminiscent of colonial times practices.
In pursuing your strong pro-Turkish stance, during your time as Foreign secretary and currently as an MP, not only you undermine issues such as the military invasion and occupation of 40% of Cyprus, the ethnic cleansing and 36 years of violations of fundamental human rights and liberties by Turkey, but you also suggest a reward for the instigator of these injustices.
I hope you reflect on these points and reconsider your one-sided, biased and unjust viewpoint.
Yours sincerely,
LeonidasLeonidou
President of EKEKA
(Federation of Cypriot Refugees in the UK )
3 Elmwood Avenue
LondonN13 4HG
10.11.2010
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Mr Jack Straw, MP
House of Commons
LondonSW1A 00A
Dear Mr. Straw, London 10.11.2010
Your article in The Times 8 November 2010
There are indeed no ifs and no buts in Turkey ’s accession negotiation process.
Your despicable article is in contempt of Law and Justice as we know it in order to appease Turkey . From one hand you are actually calling upon the British Government to commit illegal acts in defiance and violation of United Nations resolutions (541 of 1983 and 550 of 1984) which is unthinkable especially coming from a Member of Parliament through a national newspaper, and from the other you are indeed “forgetting” that Cyprus is no longer a British colony to mess about as you please, your jurisdiction and free hand to cut and join has long gone since 1959…
Turkey’s accession negotiations are a totally separate issue. If Turkey wishes her application to proceed smoothly she has to abide with the rules of the game. Turkey has not fulfilled her obligations expected of her and the EU will not proceed with her entry negotiations unless she does fulfil in full those obligations. As simple as that. No ifs and no buts. Therefore it is not Cyprus ’s fault, another member of the EU, if Turkey is stubbornly refusing to meet those demands one of which is the paramount need and obligation to recognise the Republic of Cyprus .
There are no two stories to the Cyprus situation as you wrongly claim. But only one and very clear one – Turkey invaded Cyprus in 1974 and still is there occupying half of the Republic of Cyprus, an EU member, depriving 200,000 Greek Cypriot refugees from returning to their stolen land and properties and in violation and contempt of numerous UN and EU resolutions calling for her to withdraw her troops and 160,000 (or so) settlers she imported into the occupied area. No solution without restitution of our properties in the occupied.
Your article is full of prejudice against the Greek Cypriots and their plight for justice. It is a venomous outburst which has its roots back in 2004 when you were furious with the 76% NO of the Greek Cypriots who overwhelmingly and DEMOCRATICALLY rejected through the referendum imposed on them, the racist apartheid solution of the so called “Annan Plan”. Which was based on the Turkish demand of bizonal bicommunal federation. And you vowed at that meeting in the Foreign and Commonwealth Office on the 26 of April 2004 to revenge the Greek Cypriots, late President Tassos Papadopoulos and the Republic of Cyprus for not bowing to your and to Turkish demands to commit suicide to please Turkish interests and ambitions.
Your article also appear with disrespect to two major London Court of Appeal decisions a) Apostolides v Orams and b) the very recent one (published The Times 9 November 2010) “Flight refusal justified” when Lord Justice Richards rejected the Turkish appeal for direct flights to the occupied area in Cyprus. Lord Justice Richards said that the granting of permits sought by the “Kibris Turk hava Yollari and Another” would constitute a breach of the United Kingdom ’s obligation to respect the rights of the Republic of Cyprus and would be unlawful.
Finally no need to repeat the Cyprus Spokesman’s response that your pro-Turkish article will affect the very existence of the British military bases in Cyprus .
Yours faithfully,
Fanoulla Argyrou
Researcher/Journalist and refugee from occupied Nicosia
London.
c.c. Rt. Hon David Cameron MP, Prime Minister
c.c. Rt. Hon William Hague MP, Foreign and Commonwealth Secretary
CyprusHigh Commission
Press
http://agora-dialogue.com/?p=14430
http://agora-dialogue.com/?p=14430
Τζάκ Στρο “ Η Κύπρος: Τα νεύρα μου!”
Agora on November 9, 2010
της Φανούλας Αργυρού*
Ο άνθρωπος που ξεκίνησε την εκστρατεία για απευθείας εμπόριο με τα κατεχόμενα…
Επανεμφανίστηκε ο τουρκόφιλος πρώην Εργατικός Υπ. Εξωτερικών και Κοινοπολιτείας Τζάκ Στρό με άρθρο του στους Τάιμς του Λονδίνου όπου καλεί την βρετανική κυβέρνηση να προχωρήσει σε μελέτη διχοτόμησης της Κύπρου και την διεθνή κοινότητα σε αναγνώριση δύο κρατών.(Βλέπε και Σημερινή 9.11.2010).
Μα πρώτα απ΄όλα ήταν η ίδια η χώρα του που ετοίμασε από την δεκαετία του 1950 ούκ ολίγα διχοτομικά σχέδια για την Κύπρο και σπουδαιότερο ιστορικά, ήταν η ίδια η χώρα του που ΕΠΑΝΕΦΕΡΕ την Τουρκία ως ενδιαφερόμενο μέρος στο Κυπριακό με την διαβόητη Τριμερή του Λονδίνου τον Αύγουστο του 1955. Ξεκινώντας από το διχοτομικά σχέδια του κυβερνείου το 1956 με εντολή του Λονδίνου, φθάνοντας στην μυστική συμφωνία τον Δεκέμβριο του 1956 με τον Μεντερέζ για αυτοδιάθεση και στους Τουρκοκύπριους δίχως να αποκλείεται η διχοτόμηση σε τελική λύση και τη σχετική δήλωση τους (που προσυμφωνήθηκε στην Κωνσταντινούπολη μεταξύ του τότε Υπ. Αποικιών και Τούρκου πρωθυπουργού Μεντερέζ) από το βήμα της Βουλής των Κοινοτήτων δύο μέρες αργότερα στις 19 Δεκεμβρίου 1956 (για διχοτόμηση) με τα περαιτέρω ούκ ολίγα διχοτομικά σχέδια το 1957 που απέρριψε, όμως, η σύμμαχος του Αμερική. Με τελική τους απόφαση του 1958 ότι η διχοτόμηση θα ήταν πολύ δαπανηρή για το Ηνωμένο Βασιλείου άρα υιοθέτησαν άλλη εναλλακτική τους λύση: να αφήσουν την διχοτόμηση να επιτευχθεί εν καιρώ δια πυρός και σιδήρου, εξού και σοφίστηκαν την διαβόητη και ρατσιστική Συνθήκη Εγγυήσεως για να έχει η Τουρκία την ευκαιρία να διαπράξει το έγκλημά της με την δική τους έγκριση όπως έγινε στις 17 Ιουλίου 1974 όταν ο σφαγέας Ετσεβίτ ήλθε στο Λονδίνο και τα συμφώνησε με τους Γουίλσον πρωθυπουργό και Κάλλαχαν υπ. Εξωτερικών (Η εισβολή είχε προ-συμφωνηθεί με το Λονδίνο και όχι με την Ουάσιγκτον όπως λανθασμένα επικαλούνται κάποιοι).
Να σημειωθεί το ίδιο είχαν οι Βρετανοί αποφασίσει από τον Δεκέμβριο του 1963 όταν οι Τουρκοκύπριοι επιχείρησαν το πραξικόπημα τους εναντίον της Κυπριακής Δημοκρατίας με στόχο την διάλυση της και την ίδρυση δύο κρατών, ότι δηλαδή και να εισέβαλε η Τουρκία δεν επρόκειτο να επέμβουν γιατί θα τους … «βόλευε» εφόσον θα τους διδόταν η ευκαιρία να επανα-διαπραγματευθούν τις βάσεις τους με λιγότερη γη και δίχως την «εγγυητική» τους υποχρέωση που μόνο δύο στόχους είχε: α) την ευχέρεια στην Τουρκία να εισβάλει όταν και αν και β) την ασφάλεια των ιδίων των δικών τους βρετανικών βάσεων! ΄Οχι της Κυπριακής Δημοκρατίας…
Επανερχόμενη στο προχθεσινό άρθρο του Τζάκ Στρο στους Τάιμς του Λονδίνου υπενθυμίζεται ότι:
¨Ηταν ο ίδιος ως υπουργός Εξωτερικών και Κοινοπολιτείας της «εγγυήτριας» Βρετανίας Εργατικός Τζάκ Στρο που σε τουρκική συγκέντρωση σε αίθουσα της Βουλής των Κοινοτήτων τον Φεβρουάριο του 2006, που οργάνωσε η φιλότουρκη Τζόαν Ράιαν (βλέπε ΛόντραΓκαζέτ 22 Φεβρουαρίου 2006) δήλωσε απερίφραστα ότι η Κύπρος…του έσπασε τα νεύρα! Και ότι ουσιαστικά διεκδικεί και την πατρότητα των ενταξιακών διαπραγματεύσεων Τουρκίας/ΕΕ.
Είπε και γράφτηκε:
“ Αν με ρωτούσατε ποιος είναι ο μεγαλύτερος μου εκνευρισμός (μετά την αποχώρηση μου από το Φόρειν ΄Οφις) είναι ότι στις 26 Απριλίου 2004 ενόψει της απόφασης υπέρ του σχεδίου επανένωσης της Κύπρου στο Βορρά και την απόρριψη του από το Νότο, αποφασίσαμε ομόφωνα να πάρουμε τα μέτρα εκείνα που να τερματίζουν την απομόνωση των Τουρκοκυπρίων. Και παρόλες τις συνεχείς αποφασιστικές προσπάθειες του Πρωθυπουργού και της ΜάργαρετΜπέκετ (αντικαταστάτριας του) ο τερματισμός της απομόνωσης δεν έγινε κατορθωτός….Η βρετανική κυβέρνηση γνωρίζει τον εκνευρισμό των Τουρκοκυπρίων. ” (Τα δύο ξεχωριστά κράτη τα βάφτισαν ‘επαννένωση’).
Στην συνέχεια, όπως πρωτοσέλιδα πρόβαλε η τουρκική εφημερίδα ο Τζάκ Στρο επανέλαβε την υπόσχεσή του ότι «θα κάνουν ότι μπορούν για να κάνουν σίγουρο ότι οι υποσχέσεις θα κρατηθούν επιγράμμα αλλά και σε πνεύμα».
Και όντως έτσι είχε συμβεί. Δύο μέρες μετά το δημοψήφισμα στην Κύπρο της 24ης Απριλίου 2004, έγινε σύσκεψη στο Φόρειν ΄Οφις με συμμετοχή πολλών παραγόντων της τότε βρετανικής κυβέρνησης και εκεί ήταν που αποφάσισαν εκδικητικά οι Βρετανοί να προωθήσουν το ΑΠΕΥΘΕΙΑΣ ΕΜΠΟΡΙΟ με τα κατεχόμενα μέσω της Ε.Ε. Αυτοί ήσαν οι αίτιοι που υποφέρει η Κυπριακή Δημοκρατία με όσα προβλήματα αντιμετωπίζει στην Ε.Ε. για το θέμα αυτό…
“Υπάρχουν πολλά άλλα πράγματα που μπορώ να σκεφτώ ότι κατάφερα, αλλά, η μόνη μεγαλύτερη μου επιτυχία, για μένα, ήταν αυτή (έναρξη ενταξιακώνΤουρκίας) Και νοιώθω μεγάλη ευθύνη, αν όχι ως πατέρας, αυτού του στόχου… Είναι λυπηρό γεγονός ότι το κλίμα κρύωσε από τον Οκτώβριο του 2005, όμως η βρετανική κυβέρνηση, και στην πραγματικότητα η Βουλή των Κοινοτήτων απ΄όλεςτις πλευρές (κόμματα) παραμένει έντονα σταθερή στις υποχρεώσεις της έναντι στην Τουρκία», είπε επίσης τότε ο Τζάκ Στρό, ο οποίος βρίσκεται στο πλευρό των τουρκικών συμφερόντων μαζί με άλλους του κόμματός του στην ιδρυθείσα το 2007 από την φιλότουρκη Τζόαν Ράιαν όταν ήταν βουλευτίνα, κομματική ομάδα ονόματι «Εργατικοί φίλοι της Τουρκίας». Η οποία ιδρύθηκε εν τη παρουσία του Τούρκου πρέσβη στο Λονδίνο…
Υπενθυμίζεται ότι ήταν ο ίδιος ΤζάκΣτρο που όταν ως Υπ. Εξωτερικών είχε πάει στην Κύπρο ο μ. πρόεδρος Τάσσος Παπαδόπουλος δεν δέχθηκε να τον δει λόγω της εμμονής του να επισκεφθεί και το «προεδρικό» στα κατεχόμενα. Πήγαν, όμως τότε και τον είδαν στην Βρετ. Υπ. Αρμοστεία 6 Ελληνοκύπριοι επώνυμοι…
*ΦανούλαΑργυρού, Ερευνήτρια/συγγραφέας
Λονδίνο
(This article has been published in www.agora-dialogue.com, has been widely circulated in Athens and Cyprus via internet, is being published in www.eleftheria.co.uk in its next edition, is already posted on www.greeknews-tanea.com and is expected to be published on other Cypriot newspapers within the week.)
----------------------------------------------------------------------------------------------------
Leader article in www.eleftheria.co.uk 28.10.2010 on what actually Archbishop Makarios accepted with his 12 February 1977 Guidelines with R. Denktash
According to Archbishop Makarios all that Christofias is negotiating today equals to PARTITION!
Κύριο άρθρο της ομογενειακής «Ελευθερίας» Λονδίνου 28.10.2010 για τις πραγματικές θέσεις Μακαρίου 1977.
Σύμφωνα με τις τότε δηλώσεις Αρχιεπισκόπου Μακαρίου τα όσα διαπραγματεύεται σήμερα η κυβέρνηση Χριστόφια ισοδυναμούν με ΔΙΧΟΤΟΜΗΣΗ.
Να ακολουθήσουμε τις πραγματικές θέσεις Μακαρίου
ΕΧΟΥΜΕ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ότι η παραπλανητική παρουσίαση των πραγματικών θέσεων του Εθνάρχου Μακαρίου στο Κυπριακό δεν βοηθά κατ΄αρχήν την εθνική μας υπόθεση. Δίνει την εντύπωση ότι ο Μακάριος δέχθηκε τη διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, με ένα περιεχόμενο ετεροβαρές για την ελληνοκυπριακή πλευρά, το οποίο «επιτρέπει» στους σημερινούς διαχειριστές του Κυπριακού να «χτίζουν» επ΄αυτού και να δικαιολογούν τη δική τους υποχωρητική πολιτική. Ιδιαίτερα, όσον αφορά τις βασικές πτυχές του προβλήματος, δηλαδή στο θέμα της δομής του κεντρικού κράτους (που για μας είναι το πρωτεύον) στο περιουσιακό και στο εδαφικό, ο Μακάριος είχε εντελώς διαφορετικές απόψεις.
ΚΑΙ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ να ανατρέξει κάποιος σε ιδιωτικές συζητήσεις που είχε ο Μακάριος με σοβαρά πολιτικά πρόσωπα, για να διαπιστώσει τι ακριβώς δέχτηκε, τι εννοούσε με τις τοποθετήσεις του και τι συμφώνησε με τον Ντνεκτάς το 1977. Υπάρχουν και οι δημόσιες δηλώσεις Μακαρίου και οι συνεντεύξεις του, που όσοι ασχολούνται με το θέμα, είτε υπέρ είτε κατά, θα μπορούσαν να τις επικαλεστούν για να τεκμηριώσουν τις δικές τους ερμηνείες και απόψεις. Βεβαίως, για να γίνει κάτι τέτοιο, χρειάζεται λίγος...κόπος και διάθεση σοβαρότητας.
Ο ΜΑΚΑΡΙΟΣ λοιπόν το 1977, στη συνάντηση του με τον Ντνεκτάς, δεν δέχτηκε διζωνική, δεν ακρωτηρίασε το δικαίωμα των προσφύγων για επιστροφή ούτε δέχτηκε πλειοψηφία γης και πληθυσμού στο βορρά.
Σε ό,τι αφορά το νέο κράτος που θα δημιουργείτο, ο Μακάριος κατέστησε σαφές το εξής (Συνέντευξη στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων – «Σημερινή» 12 Φεβρουαρίου 1977):
«... Η τουρκοκυπριακή ηγεσία εδήλωσε πλειστάκις ότι επιθυμεί χωριστήν διαβίωσιν Ελλήνων και Τούρκων της Κύπρου. Δεν νομίζω ότι ο διαχωρισμός αυτός είναι προς όφελος της Τουρκοκυπριακής κοινότητας. Αποδέχομαι, εν τούτοις, όπως γίνουν διευθετήσεις διά χωριστήν διαβίωσιν, εφ΄όσον αυτή είναι πράγματι η επιθυμία των Τουρκοκυπρίων. Και διά να καταστή τούτη δυνατόν, γίνεται αποδεκτή, υπό ωρισμένους όρους και προυποθέσεις, η εισήγησις περί ομοσπονδιακού κράτους. Αποδεχόμεθα ομοσπονδίαν, εν τη εννοία ότι εκάστη κοινότης θα έχη υπό την διοίκησίν της έκτασιν εδάφους ανάλογον προς τον πληθυσμόν της. Ωρισμένοι, όμως, βασικοί προυποθέσεις και αρχαί, ως η ελευθερία διακινήσεως, η ελευθερία εγκαταστάσεως και το δικαίωμα ιδιοκτησίας πρέπει να είναι σεβασταί. Άλλως η ομοσπονδία θα ισοδυναμή προς διχοτόμησιν. Πρέπει επίσης, η Κεντρική Κυβέρνησις να έχη τας εξουσίας εκείνας αι οποίαι διασφαλίζουν την ενότητα του κράτους...»
ΞΕΚΑΘΑΡΗ Η ΘΕΣΗ για την ομοσπονδία και το περιεχόμενό της. Ο Μακάριος μιλούσε για διοίκηση μιας περιφέρειας (όχι για διακυβέρνηση) με κατοχυρωμένες αρχές. Και το έδαφος που δέχτηκε για την υπό τουρκοκυπριακή διοίκηση επαρχία ήταν 20% τονίζοντας ότι η ιδιοκτησία γης των Τ/κ ήταν, με βάση το εγκυρότατο Κυπριακό Κτηματολόγιο 16.2% του συνολικού εδάφους. Ο Ντενκτάς επέμενε ότι η Τ/κ κοινότητα είχε στην ιδιοκτησία το 32.8% και κατηγόρησε τους Ε/κ ότι... άλλαξαν τα αρχεία του Κτηματολογίου!
ΑΡΑ, Ο ΜΑΚΑΡΙΟΣ δέχτηκε διοικητικής μορφής ομοσπονδία, με διασφαλισμένα πλήρως τα ανθρώπινα δικαιώματα (διαφορετικά, έλεγε, θα ήταν διχοτόμηση) και ποσοστό εδάφους 20%.
ΣΕ ΣΧΕΣΗ με τους όρους της ομοσπονδίας, ο Μακάριος δεν δέχτηκε να γίνει αναφορά ούτε σε διπεριφερειακή. Αντίθετα, επέμενε στη συνάντησή του με τον Ντενκτάς να γίνεται αναφορά σε «ενιαίο ομόσπονδο κράτος». Ο τότε Γ.Γ. του ΟΗΕ Κουρτ Βαλντχάιμ πρότεινε τον όρο «δικοινοτική ομοσπονδία», που τελικά έγινε αποδεκτός («Σημερινή» 19/2/1977). Σύμφωνα με τις τότε δηλώσεις του Ντενκτάς («Σημερινή» 13/2/1977), οι ουσιαστικές διαφορές των δύο πλευρών δεν ήταν στο εδαφικό, αλλά στις εξουσίες της κεντρικής κυβέρνησης και των ομοσπονδιακών τμημάτων του κράτους. Ο Μακάριος επέμενε σε ένα ενωμένο, λειτουργικό κράτος, με ισχυρές εξουσίες της κεντρικής κυβέρνησης. Η μορφή, δηλαδή του κράτους ήταν και είναι υψίστης σημασίας για τη μελλοντική λύση.
ΟΠΩΣ ΑΝΑΦΕΡΘΗΚΕ πιο πάνω οι θέσεις Μακαρίου, είναι σαφέστατες επί του θέματος. Ο Ντενκτάς, και από τότε και στη συνέχεια οι διάδοχοί του επιμένουν στα ίδια πράγματα. Δυστυχώς, η δική μας πλευρά έχει επί του θέματος αποστεί των θέσεων Μακαρίου.
ΣΤΟ ΘΕΜΑ των «πρακτικών δυσκολιών για τους Τ/κ», που αναφέρεται στη Συμφωνία Μακαρίου – Ντενκτάς, η ερμηνεία που σήμερα δίδεται από δικούς μας ότι τάχα πρέπει να ληφθεί υπόψιν η δυσκολία μετακίνησης των Τ/κ (και των εποίκων σήμερα) από τις ε/κ περιουσίες και ότι αυτό είχε κατά νουν ο Μακάριος, είναι πλήρως λανθασμένη.
Ο ΜΑΚΑΡΙΟΣ κατά τη συνάντησή του με τον Ντενκτάς δεν δέχτηκε απαίτηση του τελευταίου ν΄αναφέρεται στη Συμφωνία ότι κατά την εφαρμογή των τριών βασικών ελευθεριών (εγκατάστασης, διακίνησης και περιουσίας), πρέπει να προστεθεί και «η ασφάλεια των Τουρκοκυπρίων». Δεν δεχόταν, δηλαδή, ότι – κινδυνεύουν οι Τ/κ. και διατύπωσε τον όρο «ορισμένες πρακτικές δυσκολίες για τους Τ/κ» («Σημερινή» 19/2/1977). Αρα αυτός ο όρος δεν διασυνδέεται ποσώς με τη... δυσκολία μετακίνησης των Τ/κ από τις Ε/κ περιουσίες, όπως εσφαλμένα ερμηνεύεται σήμερα.
Ο ΜΑΚΑΡΙΟΣ κατά τις συναντήσεις του με τον Ντενκτάς είχε υπόψιν και τον κίνδυνο να παρουσιαστεί το Κυπριακό ως δικοινοτική διαφορά παρά ως διεθνές πρόβλημα εισβολής και κατοχής. Και γ΄αυτό είχε την εξής θεώρηση:
«Εις την πραγματικότητα, η συνάντησίς μου με τον Ντενκτάς ήτο συνάντησις μετά προσώπου εξουσιοδοτημένου από την Τουρκικήν Κυβέρνησιν. Το ίδιο δύναται να λεχθεί και διά της συνομιλίας. Συνεπώς συνομιλούντες με τον Ντενκτάς στην πραγματικότητα συνομιλούμε και διαπραγματευόμεθα μετα της Τουρκίας, δεδομένου ότι η τουρκοκυπριακή ηγεσία εξαρτάται πλήρως και λαμβάνει οδηγίας και διαταγάς από την Άγκυραν».
ΕΙΝΑΙ ΦΑΝΕΡΟ, μέσα από τα ολίγα εκτεθέντα πιο πάνω, ότι η γραμμή Μακαρίου σε όλα σχεδόν τα θέματα του Κυπριακού έρχεται σε αντίθεση με τη σημερινή ακολουθούμενη πολιτική επί του Κυπριακού. Για τον Μακάριο:
«Οιαδήποτε συμβιβαστική λύσις του Κυπριακού Προβλήματος πρέπει να είναι βιώσιμος και να μη θέτη εις κίνδυνον την ανεξαρτησία, την εδαφική ακεραιότητα και την ενότητα του κυπριακού κράτους».
ΟΣΟΙ ΕΠΙΚΑΛΟΥΝΤΑΙ τον Μακάριο είτε υπέρ, είτε κατά, καλό είναι να ανατρέξουν στις πραγματικές του θέσεις και απόψεις και να μην παραπλανούν ή να αερολογούν.
«Ελευθερία»
28.10.2010
Λονδίνο
www.eleftheria.co.uk
-----------------------------
Dr. Yiannos Charalambides, who works in the EU Brussels but also is a regular writer in Simerini newspaper in Cyprus, explains how the negotiations with bizonal as base underpin partition i.e. the total contrary to what Christofias and his supporters claim when they say that those who reject bizonal promote… partition. The article is titled “ The boomerang of a policy…” i.e. that of bizonal.
This article is perfectly complimented by Eleftheria’s explanations as to what Makarios had accepted in1977. In fact what Dr. Charalambides is saying in his article today in Simerini was said in 1977 by Makarios himself. That bizonal will equal partition!
Ο Δρ. Γιάννος Χαραλαμπίδης, ο οποίος εργάζεται στην ΕΕ στις Βρυξέλλες αλλά είναι και τακτικός αρθρογράφος στην εφημερίδα της Κύπρου Σημερινή, εξηγεί πως οι διαπραγματεύσεις με τη διζωνική ως βάση στερεώνουν την διχοτόμηση δηλαδή εντελώς αντίθετα με όσα ο κ. Χριστόφιας και οι υποστηρικτές του ισχυρίζονται όταν λένε ότι όσοι απορρίπτουν την διζωνική προωθούν την... διχοτόμηση. Το άρθρο έχει τίτλο « Το μπούμερανγκ μιας πολιτικής...» δηλαδή της διζωνικής.
Το άρθρο αυτό επιβεβαιώνεται πλήρως με τις εξηγήσεις που δημοσίευσε η Ελευθερία σχετικά με όσα πράγματι δέχθηκε το 1977 ο Μακάριος. Στην πραγματικότητα όσα καταγράφει σήμερα ο Δρ. Χαραλαμπίδης στο άρθρο του αυτό τα είπε ο Μακάριος το 1977. ΄Οτι η διζωνική ισοδυναμεί με διχοτόμηση!
------------------------------------------------------------------------------------------------------
http://www.sigmalive.com/simerini/politics/reportaz/322712
Το μπούμερανγκ μιας πολιτικής...
07/11/2010 | ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗ* Σημερινή
Πώς η διζωνική και οι συνομιλίες ενισχύουν τις τάσεις διχοτόμησης
Η Τουρκία δεν είναι έτοιμη για λύση. Αυτή είναι η θέση την οποία υποστηρίζει ο Πρόεδρος Χριστόφιας. Και είναι πολιτικά λογική. Θα μπορούσε δε, κάποιος, να ισχυριστεί και το εξής: Η Άγκυρα όχι μόνο δεν είναι έτοιμη για λύση, αλλά επί του παρόντος διαχειρίζεται τη μη λύση, με στόχο να καταλογιστούν ευθύνες στην ελληνοκυπριακή πλευρά. Και επί τούτου να προσθέσει: Ακόμη και αν πει ναι σε λύση, αυτή θα είναι διχοτομικού χαρακτήρα.
Κλασικό παράδειγμα τεκμηρίωσης της άποψης αυτής αποτελούν οι δηλώσεις του Εγκεμέν Μπαγίς και της τουρκικής κυβέρνησης περί λύσης «δύο κρατών». Υπό αυτές τις συνθήκες γιατί να μην υποψιάζεται ο απλός πολίτης ότι: Η προσεχής τριμερής της Νέας Υόρκης είναι δυνατό να εξελιχθεί σε μια διαδικασία συγκάλυψης των τουρκικών ευθυνών, διευκόλυνσης της τουρκικής ενταξιακής διαδικασίας και παγίδευσης της ελληνοκυπριακής πλευράς στην αλλαγή της υφιστάμενης διαδικασίας. Ακόμη και στον καταλογισμό ευθυνών, καθώς και στην επιβολή ενός οδικού χάρτη λύσης, όπως οι Τούρκοι επιδιώκουν, στην πρακτική μιας έμμεσης επιδιαιτησίας, διά προτάσεων που θα υποβάλλονται από τον ΟΗΕ, και δη από τους Βρετανούς και τους Αμερικανούς, μέσω Ντάουνερ, στη λογική της γεφύρωσης των διαφορών.
Προτάσεις γεφύρωσης
Ερώτημα λοιπόν: Γιατί να είμαστε αρνητικοί σε υποβοηθητικές προτάσεις προερχόμενες από τον ΟΗΕ; Ο προβληματισμός είναι ορθός. Το ζητούμενο, όμως, δεν είναι εάν θα υποβληθούν τέτοιες προτάσεις, αλλά προς ποιαν κατεύθυνση θα στραφούν και τι θα πρεσβεύουν; Εάν υποθέσουμε ότι η βιωσιμότητα της λύσης είναι συναφής με το δημοκρατικό της χαρακτήρα, ποιες πιθανότητες υπάρχουν να είναι οι εν λόγω παρεμβάσεις προς την ορθή κατεύθυνση και να στηρίζονται επί των αρχών και των αξιών της ΕΕ και του ΟΗΕ, όταν ο κ. Ντάουνερ: 1. Μιλά απαξιωτικά για τους Ελληνοκύπριους. 2. Είναι ένθερμος υποστηρικτικής της επιστροφής του σχεδίου Ανάν με άλλο όνομα. 3. Είναι γνωστές, μέσω άλλων δραστηριοτήτων του, οι σχέσεις του με τους Βρετανούς. Και είναι γνωστές οι διχοτομικές προσεγγίσεις του Λονδίνου.
Υπάρχει, όμως, και κάτι άλλο συναφές: Ποια είναι η βάση των συνομιλιών για να μπορεί να καταθέτει γεφυρωτικές προτάσεις ο κ. Ντάουνερ ή ο οποιοσδήποτε μεσολαβητής; Είναι η διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, όπως την εννοεί ο Πρόεδρος Χριστόφιας, ή ένα συνομοσπονδιακό σύστημα «δύο συνιστώντων κρατών», όπως το καθορίζουν Έρογλου και Άγκυρα; Η υποβολή τέτοιων προτάσεων ποιον θα φέρει σε δύσκολη θέση; Την τουρκοκυπριακή ή την ελληνοκυπριακή πλευρά; Μάλλον τη δεύτερη, καθότι, ούτως ή άλλως, η διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία ήταν ανέκαθεν λύση διχοτομικού χαρακτήρα. Συνεπώς, τα όριά της με τη συνομοσπονδία, ειδικώς στην περίπτωση της Κύπρου, θα είναι δυσδιάκριτα. Εξού και οι προτάσεις του Προέδρου Χριστόφια για την εκ περιτροπής προεδρία, τη σταθμισμένη ψήφο, την παραμονή 50 χιλιάδων εποίκων και για το περιουσιακό, όπου, μέσω των κριτηρίων, οδηγούμαστε, τελικώς, στο εξής φαινόμενο: Θεωρητικά και μόνο οι Ελληνοκύπριοι θα έχουν το δικαίωμα της επιστροφής. Στην πράξη οι προτάσεις του Προέδρου δημιουργούν την εντύπωση ότι στη λογική της καλής θέλησης τείνουν να προσεγγίσουν την τουρκική αρχή λύσης ότι στο βορρά θα πρέπει να έχουν πλειοψηφία επί του εδάφους και του πληθυσμού οι Τούρκοι (Τουρκοκύπριοι και έποικοι). Ποιο είναι, λοιπόν, το πρόβλημα; Οι προτάσεις του Προέδρου, όντως, προσεγγίζουν τις τουρκικές θέσεις για μια μορφή διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, η οποία εκ της φύσεώς της και μέσω της κατανομής των εξουσιών θα συνιστά πολιτειακό σύστημα συνομοσπονδιακού χαρακτήρα και μια παραλλαγή του απορριφθέντος σχεδίου Ανάν.
Οι ευθύνες και ο Ντάουνερ
Η κεντρική πολιτική του Προέδρου, δηλαδή το δίλημμα ομοσπονδία ή διχοτόμηση, κινδυνεύει να εξελιχθεί σε μπούμερανγκ. Διότι, οι προτάσεις του Προέδρου, δεν βρίσκουν σύμφωνη την πλειοψηφία της κοινής γνώμης, η οποία θεωρεί την υπό συζήτηση λύση και το ενδεχόμενο αποτέλεσμά της άδικο, δυσλειτουργικό και χειρότερο ακόμη και από αυτήν τη διχοτόμηση. Υπό αυτές τις συνθήκες αυξάνονται συνεχώς οι τάσεις προς διχοτόμηση. Γιατί; Διότι, η κοινή γνώμη, αισθάνεται πιο ασφαλής από την υφιστάμενη κατάσταση παρά την επιλογή ενός πολιτειακού πειράματος αμφιβόλου βιωσιμότητας. Συνεπώς, στη βάση ποιας πολιτική λογικής θα μπορούσαν οι προτάσεις Ντάουνερ να γίνουν αποδεκτές, όταν εκ των προτέρων η κοινή γνώμη κατανοεί ότι οδηγούμαστε προς μιαν από τις χειρότερες μορφές διχοτόμησης; Καθώς, λοιπόν, γίνεται λόγος για τον κ. Ντάουνερ, πρέπει να είμαστε δίκαιοι. Ως εκ τούτου, εάν υπάρχει ασάφεια στη βάση των συνομιλιών, η ευθύνη ανήκει πρωτίστως στους ηγέτες των δύο Κοινοτήτων και μετά στον κ. Ντάουνερ. Επειδή δε η τουρκική πλευρά επιδίωκε την ασάφεια, η κύρια ευθύνη ανήκει στην ελληνοκυπριακή πλευρά που αποδέχθηκε και αποδέχεται την ασφάλεια. Εάν ο κ. Ντάουνερ είναι μεροληπτικός υπέρ των Τούρκων και εχθρικός έναντι των Ελληνοκυπρίων, είναι όντως κατακριτέος, διότι ξεπερνά τον ουδέτερο ρόλο του, και υπέχει ευθύνη. Ευθύνη, όμως, έχει και η κυπριακή Κυβέρνηση, η οποία, παρά τις σκανδαλώδεις ενέργειές του, ουδόλως ζητά την αντικατάστασή του. Κανείς δεν θέλει να πιστεύει ότι από τη στάση του κ. Ντάουνερ βολεύεται και η Κυβέρνηση, υπό την έννοια ότι μπορεί να δικαιολογεί, λόγω του αρνητικού κλίματος, τις υποχωρήσεις της!
Η αλλαγή ρόλων και ο καταλογισμός ευθυνών
ΣΤΟ σημείο αυτό θα πρέπει να τονίσουμε και το εξής: Εάν υπάρχουν κίνδυνοι από την τριμερή, δεν ευθύνεται μόνο ο Γ.Γ. του ΟΗΕ, ο κ. Ντάουνερ και οι Βρετανοί, που την οργάνωσαν, αλλά και η Κυβέρνηση, η οποία, επί τρία σχεδόν έτη, δεν έκανε καλούς λογαριασμούς και δεν έχει θέσει κόκκινες γραμμές. Για να ξέρουν και η ίδια και ο Γ.Γ. του ΟΗΕ πού πατούν και πού πηγαίνουν. Αντιθέτως, οι Τούρκοι ξέρουν καλά τι τους γίνεται. Το είπε για πολλοστή φορά ο Τούρκος υπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων Εγκεμέν Μπαγίς: «Στην Κύπρο υπάρχουν δύο Πρόεδροι, δύο λαοί, δύο πολιτειακά συστήματα». Και πρόσθεσε ότι η λύση θα στηρίζεται επί των «δύο» υφιστάμενων «κρατών». Έχει, λοιπόν, δίκαιο ο Πρόεδρος να τονίζει ότι η τουρκική πλευρά δεν είναι έτοιμη για λύση. Είναι έτοιμη για διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Και μπορεί μεν να είναι κυπριακής ιδιοκτησίας ο διάλογος σε επίπεδο δικοινοτικό, όμως το κλειδί για να προχωρήσει η διαδικασία βρίσκεται στην Τουρκία. Πώς, όμως, η Άγκυρα θα αλλάξει πολιτική όταν δεν επωμίζεται πραγματικό κόστος ούτε στον ΟΗΕ ούτε στην Ε.Ε.;
Η Τουρκία θα ήταν δυνατό να επωμιστεί κόστος εάν η πραγματική διάσταση του Κυπριακού, δηλαδή της κατοχής, δεν είχε παγιδευτεί και δεν είχε εξουδετερωθεί στη δικοινοτική του υφή. Η υφιστάμενη πολιτική πρακτική δεν επιτρέπει ουσιαστικές κυρώσεις στην Τουρκία. Ακόμη και αν η έκθεση αξιολόγησης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, που θα εκδοθεί στις επόμενες μέρες, καταλόγιζε ευθύνες στην Τουρκία λόγω μη λύσης στο Κυπριακό, θα έμενε επιταγή χωρίς αντίκρισμα, διότι δεν θα συνοδευόταν με την επιβολή νέων κυρώσεων, υπό το διπλό πρόσχημα ότι: Αφενός, θα πλήττονταν οι ευρωπαϊκές δυνάμεις των ισλαμιστών στην Τουρκία ενόψει εκλογών, αφετέρου θα προκαλούνταν προβλήματα στις συνομιλίες. Αντί η ενταξιακή πορεία της Τουρκίας να χρησιμοποιείται ως μοχλός πίεσης για δημοκρατική λύση, χρησιμοποιούνται οι συνομιλίες για να κινείται η Τουρκία χωρίς κόστος εντός της Ε.Ε. Η υφιστάμενη διαδικασία επιτρέπει στον κ. Ντάουνερ και στον κ. Μπαν Κι Μουν να παραγνωρίζουν την κατοχή και τον εισβολέα και τώρα να εγκυμονείται ο κίνδυνος κατά πόσο θα καταλογιστούν ευθύνες και στην ελληνοκυπριακή πλευρά, επειδή δεν αποδέχεται λύση που προσεγγίζει την πλήρη συνθηκολόγηση.
Η ουτοπία της κατοχής και η τριμερής του ΟΗΕ
ΕΝΟΨΕΙ της τριμερούς και του ρόλου που έχει το Εθνικό Συμβούλιο, εγείρεται άλλο ένα ζήτημα: Πώς μπορεί να υπάρξει κοινή θέση επί της ουσίας και της λύσης του Κυπριακού μεταξύ των κομμάτων, όταν επί της ουσίας υπάρχει χάσμα ανάμεσα στον Πρόεδρο, από τη μια, και το ΔΗΚΟ, την ΕΔΕΚ, το Ευρωπαϊκό Κόμμα και τους Οικολόγους από την άλλη; Τα κόμματα της αντιπολίτευσης, πλην του ΔΗΣΥ, καλούν τον Πρόεδρο -ο οποίος αρνείται- να αλλάξει πολιτική και στρατηγική, αρχίζοντας με την απαγκίστρωσή του από τις θέσεις του για την εκ περιτροπής προεδρία, τη σταθμισμένη ψήφο, την παραμονή των εποίκων και το περιουσιακό. Ακόμη και αν στη Νέα Υόρκη δεν αλλάξει η διαδικασία των συνομιλιών, δεν σημαίνει ότι κερδίσαμε. Για να γίνουν βήματα μπροστά, θα πρέπει να έρθει στο προσκήνιο η υφή του Κυπριακού ως εισβολής-κατοχής. Το ζήτημα δεν είναι μόνο εάν θα αλλάξει ή όχι η διαδικασία, αλλά εάν θα καθοριστεί ότι το Κυπριακό δεν είναι μόνο δικοινοτικό, αλλά πρωτίστως πρόβλημα εισβολής-κατοχής. Και είναι πρώτης τάξεως ευκαιρία να καταγράψει ο Γ.Γ. στην έκθεσή του την τουρκική κατοχή και τη συνεχιζόμενη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ερώτημα: Θα είναι τόσο δύσκολο να λάβει μια τέτοια απόφαση το Εθνικό Συμβούλιο και θα είναι τόσο δύσκολο για τον Πρόεδρο να τη θέσει ενώπιον του Γ.Γ. του ΟΗΕ; Ποιο είναι το περί του αντιθέτου επιχείρημα: Ότι θα χαλάσει το καλό κλίμα; Και πού βρίσκεται το καλό κλίμα; Στις προκλήσεις Μπαγίς περί «δύο κρατών» ή στην αδιάλλακτη στάση του Έρογλου; Ή, μήπως, θα προβληθεί ο ισχυρισμός ότι δεν είναι κατάλληλος ο χρόνος για να εγερθεί το θέμα της εισβολής-κατοχής; Εάν δεν είναι ο Γ.Γ. των Ην. Εθνών το κατάλληλο πρόσωπο και ο κατάλληλος θεσμός, τότε ποιος είναι; Και γιατί επενδύουμε τόσα χρόνια στον ΟΗΕ ως χώρο που πρεσβεύει το παγκόσμιο δημοκρατικό σύστημα αρχών και αξιών; Από την άλλη, εάν ισχυριστεί κάποιος ότι είναι ουτοπία να εγερθεί ένα τέτοιο ζήτημα, τότε τι να υποθέσουμε; Ότι η κατοχή, η πιο σκληρή πραγματικότητα, είναι μια ουτοπία ή ότι θα νομιμοποιήσουμε τα διχοτομικά της τετελεσμένα μέσω μιας διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας συνομοσπονδιακού χαρακτήρα, που θα καλυφθεί κάτω από το μανδύα του ΟΗΕ!
*Δρ Διεθνών Σχέσεων
####
--------------------------------------------------------------
ΑΙΜΑΤΗΡΗ ΑΛΗΘΕΙΑ - BLOODY TRUTH (Download the Greek and English PDF book) Learn the Truth about the Turkish terrorist organizations Volgan and TMT and the Turkish-British racist Bizonal Bicommunal Federation plan. Volunteer for our information tables to distribute the book.
http://cyprusactionnetwork.org/yahoo_site_admin/assets/docs/BLOODY_TRUTH__The_Book.266130049.pdf
--------------------------------------------------------------
####
========================
Cyprus Action Network of America (CANA)
2578 Broadway #132
New York, NY 10025
New York: Tel. 917-699-9935 Email: cana@cyprusactionnetwork.org
www.cyprusactionnetwork.org
========================
The Cyprus Action Network of America (CANA) is a grass-roots, not-for-profit movement created to support genuine self-determination and human rights for the people of Cyprus.
To be added to CANA's Action Alert e-mail distribution list, or to introduce CANA to a friend or colleague, please forward the pertinent name and e-mail address, with the subject heading "Add e-mail to CANA distribution list", to cana@cyprusactionnetwork.org
You are encouraged to forward this action alert to five or more individuals who may have an interest in our e-distributions or in CANA’s mission.
You may post any CANA article, press release or action alert on the internet as long as you credit CANA and the author(s).
No comments:
Post a Comment