Δυὸ χιλιετίες

24/8/2005

στίχοι μουσική: Μιχάλης Πρωτοψάλτης

Δυὸ χιλιετίες ἔκανες ν’ ἀκούσεις τ’ ὄνομά σου

τὰ διχασμένα τέκνα σου σὲ κάναν ἐπαρχία

κι ἡ θεία Νέμεσις θαρρεῖς ἔκανε τὴν δουλειά της

ἀπ’ τοῦ Ὀλύμπου τὶς πλαγιὲς στήν κόλασῃ σὲ ρίχνει

Ρωμαῖοι σὲ πατήσανε, Ρωμιοί, Φράγκοι καὶ Τούρκοι

τοῦ Ἰσοκράτη τή φωνή κανεὶς νά μὴν ἀκούει

κι ἡ τιμωρία ἀβάσταχτη στοῦ Προμηθέα τὰ στήθια

στούς βάρβαρους τὰ ἔδωσες δέν κράτησες γιά σένα

κι ὁ Ἡρακλῆς σὲ ἔλυσε κι ἄκουσες τ’ ὄνομά σου

μὰ πρόσεξε τὶ μάθημα θὰ δώσεις στά παιδιά σου

κάθε σου τέκνο ὅρκισε ποτὲ μὴν λησμονήσει

ἀπ’ ἔριδες νά ’ναι μακριὰ καὶ τὸ ραγιὰ νά πνίξει

Ἑλλὰς Ἑλλήνων τῶν θεῶν, ἡρώων μέγας οἶκος

Τό ’πε ὁ ἱερέας στό Σόλωνα πως πάντα νέα μένεις

μὰ ὁ Ὑδροχόος ἔφτασε σὲ παίρνει ἀπ’ τὸ χέρι

κι ὁ νόστος τώρα πιὸ γλυκὸς στοῦ Σείριου τ’ ἀστέρι